I Arc Up
- Posted on juli 13, 2021
Een kort moment voor het slapengaan ’s nachts lagen mijn man en ik op onze rug, zachtjes maar aandachtig snurkend. We waren één in adem en volledig ontspannen. Terwijl onze gedachten wegdreven, wierpen we een blik op elkaar, rustig samenhangend.
Mijn man lag op zijn buik, ogen dicht, mond open. Ik lag ontspannen, ogen dicht, rustige ademhaling. Door zijn houding keek hij breder naar links en naar rechts. Ik keek afwisselend in zijn ogen en hield mijn ogen gesloten.
Geen van ons beiden sprak. We ervoeren beiden de ademnood die optreedt wanneer men zich niet concentreert op een bepaalde handeling.
Zonder een woord te zeggen, begon mijn lichaam zich nog meer te ontspannen. Natuurlijk, als de één zich ontspant, ontspant de ander zich nog dieper. De linkerarm van mijn man begon te trillen, wat te verwachten was, omdat dit gewoonlijk gepaard gaat met een actieve geestelijke inspanning.
Ik liet een luide buik lach horen! Ik voelde me zo vrij, dat het me niet veel kon schelen of we onze schouders neerbuigden, of zelfs of we op een natuurlijke manier ademhaalden zonder veel inspanning te leveren. In feite, hoe meer ik me probeer te ontspannen in de situatie, hoe meer ik val. Ik lach hardop omdat het zo bevrijdend is om gewoon in de stroom te vallen in plaats van te proberen er een expert in te zijn.
Toen mijn manEDI’s, (EDI’s zijn een afkorting voor entrainment) eindelijk in slaap waren gevallen, rolde ik op mijn buik. Dat is de enige manier om in slaap te vallen en tegelijkertijd je bewustzijn te behouden, wat het vreemde en wonderlijke gevoel is van in stilte vallen.
Zittend in bed duurde het niet lang om in die hypnotische toestand te geraken en het voorbijgaan van dat realiteitsprogramma te zien. Terwijl ik naar mijn man keek die naast me sliep, kon ik gewoon niet lang in deze realiteit blijven. Ik wist dat het tijd was om op te staan en te handelen, maar er hing nog steeds realiteitsangst in de lucht. Als ik de entrainment niet had gehad, zou ik het betoverende effect van de gedachte dat ik mijn man zo gemakkelijk zou verliezen, gemist hebben.
hem te dwingen op te staan en in zijn ogen te wrijven, (ik zei dit mentaal tegen mezelf terwijl ik daar lag) begon ik hem te laten opstaan en opnieuw in zijn ogen te wrijven. Nu zijn ogen omhoog waren, staarde hij me in een waas aan. Er gebeurde iets fantastisch toen zijn blik zich plotseling weer op mij richtte. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij wreef nog zachter in zijn ogen. Blijkbaar had men hem laten geloven dat ik in gevaar was en het werkte, ik voelde een kleine draai op mijn schouder…
Er is geen verklaring voor, maar in mijn eenvoudigste uitleg, kreeg ik een boodschap om zijn zijde te verlaten en naar de bank te rennen. Dus dat deed ik. Pas toen ik op de bank lag, was ik in staat om op te staan en naar de bank te rennen. En dat was het moment dat ik me blootgesteld voelde. De gevoelens van vernedering en verdriet begonnen om me heen te draaien.
Ik voelde me vreselijk. Ik voelde me afschuwelijk. vernederend en onaanvaardbaar. Mijn geest was aan het tollen.
Uiteindelijk stond ik op en ging op zoek naar een uitgang. Ik ging naar de keuken en vond een half opgegeten koekje op het aanrecht. Ik koos er toch twee uit en at ze op. Ik liep naar de bank en bleef daar staan in de hoop dat er niets zou gebeuren. Er was geen plek waar ik heen kon, niets wat ik kon zien dus ik begon te Arc Up.
Ik Arc Up over en weer. Het voelde alsof ik gek werd, maar er was geen plek om heen te gaan. Ik Arc Up en ik vond mezelf nog steeds Arc Up en op zoek naar iets anders. Niets kwam. Dus ik Boog omhoog en zocht naar de Bijbel. Nog steeds niets. Dus ik Boog omhoog en keek door het telefoonboek. Nog steeds niets. Ik Boog Tude en zocht naar een naam en adres en aandachtspunten. Nog steeds niets. Ik Boog omhoog en keek langs de weg en vroeg me af waar hij kon zijn. Nog steeds niets. Ik Boog Tude en keek nog eens op de weg en een ober kwam inderdaad opdagen.
Het duurde nog eens duizend jaar, tot misschien nog eens duizend jaar voorbijgingen en ik boog tot ik opkeek om Jezus te zien staan.
Wat is deze boodschap die ik lees? Wat is het met mijn Christelijk Geloof dat ik dit woord hoor, zie of lees? Wat is deze boodschap van het Christelijk Koninkrijk?” Zachtjes was deze en die mens, die vergeving der zonden ontving, als een bloem op zijn hoofd gekroond en met zijn heilige broeders gezegend.” (Joh 1:17)
Het christelijk geloof is de levensbloem, de bladeren zijn de vrucht, de bloesem en de geur, van Christus en de van harte aanwezige is de eeuwige vreugde van de Heer.
Lees meer…
Een kort moment voor het slapengaan ’s nachts lagen mijn man en ik op onze rug, zachtjes maar aandachtig snurkend. We waren één in adem en volledig ontspannen. Terwijl onze gedachten wegdreven, wierpen we een blik op elkaar, rustig samenhangend. Mijn man lag op zijn buik, ogen dicht, mond open. Ik lag…